• مشخصات ظاهری:

خرمای ربی در ابعاد متوسط تا بزرگ قرار دارد. معمولاً طول این خرما حدود ۳ تا ۵ سانتیمتر و قطر آن ۲ تا ۳ سانتیمتر است. پوست این خرما از نوعی به نام "پوست ربی" یا "پوست کلکتال" است که به رنگ قهوه‌ای تیره تا مشکی با لمسه‌های مشابه قطعات پوست معمولی خرما پوشیده شده است.

• طعم و عطر:

خرمای ربی با طعم شیرین و مطبوعی متمایل به ملایمت شناخته می‌شود. این گونه خرما در مقایسه با دیگر انواع خرماها دارای شیرینی متعادل‌تر و معتدل‌تری است. همچنین، دارای عطری خوشبو و گرم می‌باشد که از ویژگی‌های منحصر به فرد این خرماست.

• خواص مغذی:

خرمای ربی به عنوان یک منبع ارزشمند انرژی طبیعی شناخته می‌شود. این خرما حاوی قندهای طبیعی مانند گلوکز و فرکتوز است که برای تامین انرژی سریع به بدن بسیار مفید هستند. همچنین، خرمای ربی حاوی ویتامین‌های مختلفی از جمله ویتامین A، C و گروه B می‌باشد که در حفظ سلامت پوست، افزایش ایمنی بدن و بهبود فرآیندهای متابولیک نقش دارند. از نظر مواد معدنی، این خرما دارای مقادیر مناسبی پتاسیم، کلسیم و منیزیم است.

• محل کشت و تولید:

مناطق جنوب ایران با شرایط آب و هوایی گرمسیری و خاک مناسب، محل کشت و تولید خرمای ربی هستند. استان‌هایی چون هرمزگان، بوشهر و مناطق سواحلی از جمله مناطق اصلی تولید این خرما در ایران هستند. شرایط آب و هوایی منطقه به رشد سالانه این خرما کمک می‌کند و از آنجایی که این مناطق با کمبود آب روبرو هستند، تولید این خرما از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

• کاربردها و مصرف:

خرمای ربی به صورت تازه و یا خشک‌شده مصرف می‌شود. مردم از طعم شیرین و خوشایند آن به عنوان یک میوه تازه‌خوری استفاده می‌کنند و همچنین از آن در تهیه آبمیوه‌ها، دسرها، شیرینی‌ها و تنقلات مختلف استفاده می‌شود. همچنین، به دلیل اهمیت اقتصادی و تجاری این محصول در مناطق جنوب ایران، تولید و مصرف خرمای ربی به معنایی از تعامل اجتماعی و اقتصادی نیز محسوب می‌شود.